Rozdział 1

Czytasz - komentujesz

Louis przewrócił się na lewy bok, aby móc obserwować śpiącego przyjaciela. Teraz mógł bezkarnie patrzeć na jego piękne usta, które zapewne tak wspaniale by się całowało, oraz na jego bujne loczki. Szatyn wiele razy marzył o tym, aby przycisnąć swoje wargi do warg Stylesa. Marzył o tym, aby nawijać sobie na palec jego loczki. Bardzo chciał aby marzenia stały się rzeczywistością, chociaż wiedział, że to niemożliwe. Patrzył na chłopaka w ciszy i słuchał jego spokojnego oddechu. Uśmiechnął się mimowolnie, gdy chłopak zaczął mówić przez sen. 

- Lou.. -wymamrotał sennie, a na twarzy szatyna pojawił się jeszcze szerszy uśmiech. Chłopak zaczął się zastanawiać, o czym mógł śnić Harry. A co jeżeli także coś do niego czuł? Ta myśl podniosła zadowoliła szatyna. Leżał uśmiechnięta i wpatrywał się tępo w przyjaciela, przez co nie zauważył, że Harry się obudził i patrzył na niego pytająco. Louis poczuł, że jego policzki się rumienią, uśmiech zszedł z jego twarzy i spuścił głowę, aby ukryć swoje rumieńce.
- Rumienisz się Louis! - pisnął Harry i zachichotał, gdy policzki jego przyjaciela zrobiły się bardziej czerwone. Zastanawiał się, czemu chłopak aż tak się zawstydził, chociaż musiał przyznać, że jego rumieńce były słodkie. On cały był cholernie słodki. Brunet wcześniej tak nie myślał, ale od jakiegoś czasu, czuł się inaczej w towarzystwie Louisa. Nie czuł się tak nigdy wcześniej w jego towarzystwie. Nie wiedział, co to za dziwne uczucie. Nieraz był też onieśmielony, a od jakiegoś czasu śnił mu się Tomlinson. Śniło mu się, że po każdym koncercie Louis nachyla się do niego i całuje go w usta, a potem szepta w nie, że był wspaniały. Cholera, Harry żałował, że to tylko sny. Zaczynał zdawać sobie sprawę z tego, że chyba zakochał się w starszym o trzy lata przyjacielu. Ale jak na razie, nie mógł mu tego powiedzieć, bo nie był pewny swoich uczuć. Postanowił poczekać, być może wszystko się samo ułoży.
Louis wstał z łóżka i założył czarne spodnie oraz dżinsową koszulę. Na nogi wsunął swoje czarne vansy i usiadł na łóżku, czekając aż Harry będzie już gotowy do wyjścia.
Brunet ubrał swoje ulubione czarne rurki i białą koszulę. Na nogi założył białe niskie conversy i stanął przy drzwiach. Zarumienił się lekko, gdy szatyn zmierzył go wzrokiem i oblizał wargi. Chłopcy w ciszy zeszli do tour busa, którym mięli jechać na dzisiejszy koncert. Przed nimi była jeszcze bardzo długa próba. Gdy weszli do busa przywitali się z resztą zespołu i usiedli na wolnych miejscach. Zayn i Liam właśnie o czymś żywo dyskutowali, a Niall siedział z nimi, z komórką w ręku. Zapewne przegląda twittera pomyślał Harry i uśmiechnął się lekko. Bardzo lubił Irlandczyka, który zawsze poprawiał mu humor. Nawet sam jego widok sprawiał, że wszyscy się uśmiechali. Brunet przypomniał sobie, że na dzisiejszą próbę i koncert przyjdzie Nick. Cieszył się, bo był on jednym z jego przyjaciół i chłopak bardzo lubił spędzać z nim czas.
Po czterdziestu minutach chłopcy stali na scenie i ćwiczyli swoje solówki. Harry z uśmiechem patrzył na Nicka, który siedział na krześle prawie przy samej scenie. Tomlinson patrzył na nich z bólem, który bardzo wyraźnie było widać w jego oczach. Był tak cholernie zazdrosny o Harry'ego. Ale teraz był przekonany, że chłopak nic do niego nie czuje, zapewne czuł coś do Nicka. Humor Louisa się pogorszył, rano był wesoły, a teraz przygnębiony. Nienawidził Grimshawa z całego serca, przecież on próbował mu odbić Harry'ego! No dobra, może Louis przesadzał. Przecież jeszcze nie wyznał brunetowi miłości.. Chłopak miał w głowie mętlik. Nie wiedział co ma z tym wszystkim zrobić, więc postanowił, że najlepiej będzie, gdy postara się zapomnieć o tym, co czuje do swojego najlepszego przyjaciela. Z tą myślą kontynuował próbę.

                                                                              ****

Chłopcy wyszli na scenę i jak zawsze przywitały ich głośne piski i krzyki fanów. Oni wszyscy to uwielbiali, ich fani byli wspaniali, nie mogli sobie wyobrazić życia bez nich. Zaczęli od piosenki Half A Heart. Liam zaczął śpiewać patrząc na fanów. Gdy przyszła kolej na Harry'ego, chłopak zaczął śpiewać:

And being here without you
It's like I'm waking up to

Only half a blue sky
Kinda there but not quite
I'm walking 'round with just one shoe
I'm a half a heart without you
I'm half the man, at best
With half an arrow in my chest
'Cause I miss everything we do
I'm a half a heart without you
  Half a heart without you
I'm a half a heart without you

Przy śpiewaniu nie spuszczał wzroku z Louisa. Szatyn nie mógł w to uwierzyć, czy Harry śpiewał właśnie dla niego? Chłopak pomyślał, że mu się zdawało, przecież to nie mogła być prawda, przecież Styles nic do niego nie czuł. A może czuł, tylko to ukrywał? Jeszcze parę godzin temu postanowił, że zapomni o tym co czuje do chłopaka z czupryną loków, a teraz? Jego uczucie odżyło, było teraz jeszcze większe. Kochał  Harry'ego coraz bardziej i wiedział, że nie byłby w stanie przestać, nawet gdyby nie wiadomo jak bardzo się starał. Szatyn prosto w piękne zielone oczy swojego przyjaciela. Uwielbiał te oczy, gdy w nie patrzył czuł się wspaniale. Zdawało mu się, że wszystko wokoło przestaje istnieć. Że jest tam tylko on i zielonooki chłopak, którego tak bardzo kochał. Miał teraz nadzieję, że jest to odwzajemniona miłość.
Następną zaśpiewaną piosenką było Little Things. Louis i Harry nie odrywali od siebie wzroku, patrzyli na siebie cały czas.
Po trzech godzinach chłopcy poszli do garderoby, Louis planował poważnie porozmawiać z Harrym. Zszedł ze sceny z uśmiechem i już chciał podbiec do przyjaciela. Od razu posmutniał, gdy zobaczył go w ramionach Nicka. Ze łzami w oczach poszedł do garderoby i przebrał się szybko, po czym poszedł do tour busa. Czekał w nim na chłopaków, ponad piętnaście minut. Gdy reszta chłopców przyszła do busa, Harry jak zwykle usiadł obok Lou. Brunet położył głowę na ramieniu swojego przyjaciela, który patrzył tępo w obraz za oknem.
- Byłeś wspaniały Lou. - wyszeptał Harry wprost do ucha szatyna. Chłopak zadrżał lekko, ale mruknął coś niezrozumiale.
Harry nie wiedział o co mu chodzi. Westchnął zrezygnowany i zabrał głowę z jego ramienia.
Szatyn myślał, że Harry coś do niego czuje, ale pojawił się Grimshaw i wszystko zawaliło mu się na głowę. Harry w ramionach Nicka.. Louis cały czas miał ten obraz przed oczami. Chciało mu się płakać. Niepotrzebnie robił sobie taką nadzieje, ale przecież tak wspaniale czuł się na koncercie. Był pewien, że brunet śpiewa tylko dla niego.. A może on śpiewał dla Nicka? Na tę myśl Louis posmutniał jeszcze bardziej, gdy tylko dojechali do hotelu założył kaptur i wyszedł z busa. Przecisnął się przez tłum paparazzi i wszedł do holu hotelowego, po czym udał się do windy.Pojechał na drugie piętro do pokoju, który dzielił z Harrym i usiadł na łóżku. Zbierał się w sobie, bo postanowił porozmawiać z przyjacielem o Nicku. Chciał wiedzieć co ich naprawdę łączy, nie mógł już dużej żyć w takiej niepewności. Chłopak miał mieszane uczucia nie wiedział co zrobi, jeśli okaże się, że obiekt jego westchnień ma chłopaka. Zapewne by się załamał. Ale gdyby okazało się, że nie są razem, to Louis i tak spytałby, czy Nick ma u Harry'ego jakieś szanse. Modlił się w duchu, aby nie miał.
Harry wszedł uśmiechnięty do pokoju i usiadł na swoim łóżku, wzdychając ciężko. Był cholernie zmęczony i jedyne o czym teraz marzył to długa i relaksująca kąpiel.
Szatyn zebrał się  w sobie i spojrzał prosto w zielone tęczówki Harry'ego.
- Ty i Nick jesteście razem? - wyrzucił z siebie, modlił się, aby Harry powiedział, że nie.
- Nie głupku - powiedział brunet, a Louis się uśmiechnął.
- A ma u ciebie jakieś szanse? - spytał przygryzając wargę.
Harry pokręcił głową.
- Nick nie ma u mnie żadnych szans, ale ma je ktoś inny.. - powiedział oblizując usta.
 Niebieskooki westchnął cicho, zrobiło mu się przykro. Widocznie Harry miał już kogoś na oku, chłopak wstał z łóżka i poszedł do łazienki, zamykając za sobą drzwi. Nalał wody do wanny i rozebrał się do naga, po czym wszedł do niej, rozkoszując się gorącą wodą. Ale nawet gorąca kąpiel, którą tak uwielbiał, nie poprawiła mu humoru. Wyszedł  z wanny i wytarł się, po czym założył czarne bokserki i wrócił do łóżka. Położył się w nim i okrył białą pościelą, próbując zasnąć.
Harry wszedł do łazienki, rozbierając się. Wziął piętnastominutową kąpiel, myśląc o Louisie. Myślał, że szatyn zrozumie, że to on ma u niego szanse. A teraz martwił się, że wszystko popsuł. Westchnął cicho i ubierając szare bokserki, wyszedł z łazienki. Położył się na swoim łóżku i od razu zasnął.
Louis leżał na łóżku od trzydziestu minut i nie mógł zasnąć, mimo tego, że był bardzo zmęczony. Cały czas myślał o tym, kto może mieć szanse u Harry'ego. Uświadomił sobie to dopiero, gdy już zapadał w sen. Harry mówił o nim.. On miał u niego szanse. Postanowił, że jutro poważnie z nim porozmawia. Chłopak zapadł w głęboki sen, z uśmiechem na ustach.

---------------------------------------------------------------------------------------------------------

No, to pierwszy rozdział za nami. Mam nadzieję, że was nie zawiodłam, bo pisałam ten rozdział bardzo długo. Mam też nadzieję, że będzie tu sporo komentarzy, bo informuję około 50 osób. Postaram się dodawać nowy rozdział raz w tygodniu. Do następnego x